Beschrijving: Going to the Devil: The Impeachment of 1868: geregisseerd door David C. White. Met Charlie Ray La Pat, David O. Stewart, Brenda Wineapple, Harold Holzer. Andrew Johnson, een zuiderling en leider van een oppositiepartij die in 1868 op de National Union Party-ticket van Abraham Lincoln stond, was dronken bij zijn beëdiging slechts 41 dagen voordat hij tot president werd verheven. Hij promootte snel het herstel van de rechten van staten en blanke privileges, zelfs toen racistisch geweld uitbrak in het zuiden van na de burgeroorlog. Toen het dodental steeg, gaf Johnson de schuld aan zijn problemen aan een vermeende samenzwering van politieke vijanden in het Congres. En hij sprak hardop over het ophangen van een aantal ervan. Een van Johnson's overgebleven kabinetsleden uit de regering-Lincoln, oorlogssecretaris Edwin Stanton, kwam in botsing met de nieuwe president en barricadeerde zichzelf in het oorlogskantoor. Terwijl hij dat deed, stelde het Congres wetgeving op om Stanton te beschermen en Johnson in de val te lokken van het schenden van de taal van de grondwet over ‘zware misdaden en misdrijven’. “Het toeval dat het impeachment-proces plaatsvond in een jaar voor de presidentsverkiezingen is opvallend”, zegt advocaat David O. Stewart in de documentaire. Sommige politieke tegenstanders van Johnson vreesden het opleggen van afzetting als een mogelijke remedie in plaats van openbare stemmingen. Maar de meerderheidsleiders in het Congres kozen voor een constitutionele staatsgreep. ‘Ze hadden gewoon het gevoel dat de misstanden van Johnson, zijn verkeerde gedrag en zijn schending van de manier waarop een president zou moeten handelen, zich hadden opgestapeld. En ik denk dat ze de ogen van de geschiedenis op hen voelden’, zegt Stewart. House – en een proces in de Senaat – waren beladen en controversieel, en werden ondersteund door geruchten over samenzwering. ‘Het Congres negeert de wil van de president. De president negeert de wil van het Congres. En je hebt de minister van Oorlog die aantoonbaar in muiterij is. Dit is een conflict van het type dat we eigenlijk nooit eerder in onze tijd hebben gehad. geschiedenis”, zegt Stewart. Literatuurcriticus Brenda Wineapple zegt: "Je hebt een land dat uiteengevallen is en dat zijn weg probeert te vinden in een geheel nieuw tijdperk. Het was een geweldige kans. Een tweede oprichting. Een tweede kans. Een wedergeboorte. Het feit dat dat niet gebeurde.' Dat is natuurlijk tragisch. Maar er was een moment – ​​een kruispunt – en het land had een andere kant op kunnen gaan. Het is ook belangrijk om te onthouden waarom dat niet gebeurde."